ΑΝΑΛΥΣΗ: Πως εξηγείται το φαινόμενο Donald Tramp. Οι «απροστάτευτοι» και η ελίτ των «προστατευόμενων. (ΜΕΡΟΣ 2ο)

Σε άρθρο της WSJ η κα. Peggy Noonan, πρώην στέλεχος στην κυβέρνηση Ρέιγκαν και νυν αρθρογράφος της Wall Street Journal εξετάζει τα αίτια που οδήγησαν στην άνοδο του Donald Trump στην αμερικανική πολιτική σκηνή.

 Η συσχέτιση μεταξύ των δρώμενων της αμερικανικής πολιτικής σκηνής με την ελληνική είναι τόσο προφανής (αλλά όχι τόσο κατανοητή, κατ' εμέ), που επιβάλλουν σ’ εμάς τους Έλληνες να συλλογιστούμε επί των επιχειρημάτων αυτών.

Τα συμπεράσματα της ανάλυσης της κας Noonan (τα αναρτήσαμε χθες στο πρώτο μέρος του άρθρου) ΕΔΩ

είναι λόγω των πεπραγμένων της τελευταίας 6ετιας πασιφανή, ακόμη και στους αδαείς, δεν απαντούν όμως στο Γιατί;

Γιατί φτάσαμε ως εδώ παρεμπιπτόντως;

Γιατί οι Προστατευόμενοι έχουν αυτές τις αντιλήψεις;

Γιατί συμπεριφέρονται κατά τέτοιο τρόπο;

Διότι απλά εμείς οι πολίτες, οι ψηφόροι, εγκρίναμε και δώσαμε την αρχή, την εξουσία σε ένα τύπο ηγέτη που θα ονομάσω ¨φαφλατάς –εγωμανής -τυχοδιωκτης¨. Αυτός ο τύπος ανδρός έγινε ίνδαλμα και τα παράγωγα της φιλοσοφικής του αντιλήψεως εισχώρησαν αρχικά στα υψηλά στρώματα της κοινωνίας και μέσα σε μια γενιά έχουν εισχωρήσει στα μεσαία καθώς και κατώτερα στρώματα. Αυτό το μοντέλο ηγέτου όμως δεν είναι νέο και καταγράφεται σε διάφορες ιστορικές  περιόδους του ανθρωπίνου γένους.

Μια από τις εξέχουσες ιστορικές φυσιογνωμίες αυτού του μοντέλου ηγεσίας είναι ο Ξέρξης ο οποίος λόγω της εγωπάθειάς του δεν εδίστασε να δαμάσει τα νερά του Ελλησπόντου με το να διατάξει τον στρατό του να μαστιγώσει με αλυσίδες την θάλασσα για να κοπάσει η τρικυμία.

Αλλά το πραγματικό μάθημα της διοικητικής ιδεολογίας του Ξέρξη αλλά και του αντιπάλου δέους του, αυτό του Λεωνίδα, δίνεται από την μάχη των Θερμοπυλών.

Ο Ξέρξης δίνει εντολές και διαβιβάζει τα σχέδια δράσεως από ένα λόφο μακριά από την μάχη. Δεν θέτει την προσωπική του ασφάλεια σε κίνδυνο ούτε εκείνη του στενού του κύκλου. Ως εκ τούτου ο ίδιος δεν αισθάνεται στο πετσί του τις συνέπειες της αποτυχίας, την Δαμόκλειο σπάθη επί την κεφαλήν του. Θυσιάζει σταδιακά όλα τα στρατεύματά του ακόμη και τους επίλεκτους Αθάνατους διότι το Εγώ του δεν αποδέχεται ότι σφάλλει στις στρατηγικές εκτιμήσεις και επιλογές του, αυτός είναι ο Μέγας Βασιλεύς, άρα αυτός κρατά την απόλυτη γνώση.

Γιατί όμως συμπεριφέρεται τοιουτοτρόπως; Διότι απλά δεν υφίστανται άμεσες συνέπειες για τον ίδιο προσωπικά. Δεν κινδυνεύει, δεν δικάζεται, δεν καθαιρείται, δεν φυλακίζεται, δεν εκτελείται. Ο νόμος του ελέγχου και ισορροπίας, ο νόμος της Nemesis δεν έχει καμία επίπτωση σε αυτόν προσωπικά.

Το ηγετικό πρότυπο του Λεωνίδα από την άλλη πλευρά είναι ακριβώς το αντίθετο του Ξέρξη. Ο ίδιος είναι στην Πρώτη Γραμμή και μάχεται στο πλευρό των στρατιωτών του, άρα για να επιβιώσει γνωρίζει την τέχνη του άριστα. Κάθε απόφαση που λαμβάνει επηρεάζει εξίσου τον εαυτό του όπως και τους στρατιώτες του, έτσι ελαχιστοποιεί τα περιθώρια λάθους ακόμη και αν ήθελε μόνον να αναδείξει το Εγώ του. Και όταν το τέλος φτάνει δεν είναι ρίψασπις αλλά η ηγετική του φιλοσοφική αντίληψη κάνει 700 Θεσπιείς οικειοθελώς να πέσουν μαχόμενοι στο πλευρό του παρά να οικειοποιηθούν την Αιωνία Δόξα μόνον οι Σπαρτιάτες.

Αυτός, ο Λεωνίδας, δεν είναι Τσαρλατάνος.

Ο Λεωνίδας είναι ένας Αληθινός Επαγγελματίας /Γνώστης  της Τέχνης του.

Ο Ξέρξης κερδίζει προσωρινώς, αφού θυσιάζει αδόξως και ασκόπως ακόμη και τα καλύτερα στρατεύματά του. Το Ηγετικό του στυλ όμως τον οδηγεί αυτομάτως στην τελική ήττα, στην Σαλαμίνα και έτσι ο ίδιος ξεκινά τον μαρασμό και την διάλυση της αυτοκρατορίας του.

Από την άλλη πλευρά, ο Λεωνίδας και τα στρατεύματά του δίνουν  πνευματική ανάταση στους Έλληνες ώστε να νικήσουν στην Σαλαμίνα και στις Πλαταιές και ζουν αιωνίως στις καρδιές των απανταχού Ακριτών του επιχειρηματικού, πολιτικού και στρατιωτικού κόσμου. Αυτοί είναι οι άνδρες και οι γυναίκες που έφεραν και πάλι θα φέρουν το ανθρώπινο είδος ένα βήμα πιο μπροστά.

Κυρίες και Κύριοι,

ο Ελληνικός και κατ’ επέκταση ο Δυτικός Πολιτισμός εχτίστηκαν από ανθρώπους που ήσαν οπαδοί και εφήρμοσαν στην καθημερινότητα τους τον τύπο Ηγεσίας του Λεωνίδα, στην οικογένειες τους, στις επιχειρήσεις τους, στο κράτος τους.

Δεν είναι πολύς καιρός πριν, όταν οι μεγάλοι επιχειρηματίες έθεταν σε κίνδυνο όλη την περιουσία τους και τα κεφαλαιά τους, προκειμένου να υλοποιήσουν τις νέες επιχειρηματικές τους ιδέες. Αναρίθμητοι ήσαν αυτοί που χρεοκόπησαν για αυτές τις ιδέες. Άλλοι εδώρισαν τις περιουσίες τους για την επίτευξη ενός υψηλότερου σκοπού, όπως η Ελληνική Επανάσταση του 1821 και πέθαναν πάμφτωχοι.

Κανείς όμως από αυτούς δεν χρησιμοποίησε όπως συμβαίνει κατά κόρον σήμερα τα χρήματα άλλων, έχοντας ως πρόθεση εξ’ αρχής να μη τους εξοφλήσει σε περίπτωση αποτυχίας. Αυτοί οι άνθρωποι έβαζαν όλα τα δικά τους χρήματα σε κίνδυνο. Σήμερα, θεωρείται Έξυπνος ένας Επιχειρηματίας που μπορεί να διακινδυνεύσει τα μέγιστα και να περάσει τις ζημιές του στους χρήσιμους ηλίθιους - τους φορολογούμενους.

Και από την άλλη πλευρά οι Πολιτειακοί Ηγέτες είτε οι ίδιοι είτε τα συγγενικά τους πρόσωπα ήσαν επίσης στην Πρώτη Γραμμή. Η αποτυχία στα εγχειρήματα τους σήμαινε βέβαιο θάνατο είτε για τους ίδιους είτε για προσφιλή τους πρόσωπα.

Τώρα εφαρμόζουμε το σόφισμα ενός εκλιπόντος Έλληνα πρωθυπουργού ότι «δεν στέλνεις ένα πολιτικό στην φυλακή, ούτε  εκτελείται, απλά τον στέλνεις στο σπίτι του» ούτως ώστε, θα πει ο ποιητής, για να μπορεί να επιστρέψει ανανεωμένος μετά από μερικά χρόνια για να εφαρμόσει επί των χρήσιμων ηλίθιων- τους ψηφοφόρους τις νέες ουτοπικές ιδεοληψίες του, δηλαδή στο πώς να καταστραφεί πλέον ολοσχερώς ένα κράτος.

Τα παραδείγματα της μεταπολιτευτικής  Ελληνικής πραγματικότητος είναι πάμπολα. Από το «δεν είμαστε στο ΝΑΤΟ» είμαστε μόνον στο πολιτικό σκέλος του,  «Τσοβόλα δώστα όλα» δανεικά χρήματα ενοούσε ο ποιητής, «η ισχυρή Ελλάδα» που ο θεός άνεμος υπέστειλε την σημαία σε ελληνικό έδαφος αμαχητί, «θα τελειώσω τους νταβατζήδες τις διαπλοκής»  ακόμη εδώ είναι ,  «λεφτά υπάρχουν» εννοούσε μάλλον τις αποταμιεύσεις του Έλληνα καταθέτη, «το κατόρθωμα του PSI» δηλαδή τα λεφτά των ταμείων, «Ζάπειο 1 έως Ζάπειο Ν» ουδείς σχεδιασμός αποδίδει, «η ελπίδα έρχεται»  για τους λαθρομετανάστες φυσικά.

Οπότε ποιο είναι το τελικό ¨δια ταυτα¨, το τελικό δίδαγμα;

Οι οπαδοί και οι εξασκούντες την ηγετική αντίληψη του Ξέρξη πάντοτε οδήγησαν τα κράτη, τις επιχειρήσεις και τις οικογένειές τους στην πλήρη αποδυνάμωση ή και στην ολική καταστροφή.

Η τελική επιλογή αγαπητέ Έλληνα είναι εντελώς δική σου.

Ποιον επιλέγεις ως προσωπικό σου ίνδαλμα; τον Ξέρξη ή τον Λεωνίδα;

Ποιον επιλέγεις να ηγηθεί της χώρας σου; τον Ξέρξη ή τον Λεωνίδα;

Μετά τιμής,

Χριστόφορος Παπάζογλου