Η επανάσταση των 5 αντιπεριφερειαρχών και η αντίδραση της Περιφέρειας Πελοποννήσου

Θυμήθηκαν ξαφνικά πως πρέπει να έχουν ρόλο και λόγο και συνασπίσθηκαν ζητώντας από την κυβέρνηση, εν όψει των σχεδιαζόμενων αλλαγών στο νόμο του Καλλικράτη, να τους δώσει πίσω κάποιες από τις αρμοδιότητες που είχαν οι παλαιοί Νομάρχες. Αναγνωρίζουν ουσιαστικά πως είναι διακοσμητικά –πλην μισθοδοτούμενα- πρόσωπα και ζητούν, αφού θα εκλέγονται με σταυρό να μην είναι «τα σκυλάκια» του κάθε Περιφερειάρχη.

Το σχετικό κείμενο φέρει τις υπογραφές και των 5 «χωρικών αντιπεριφερειαρχών» της Πελοποννήσου, προκαλώντας ένα επιπλέον πονοκέφαλο στον Πέτρο Τατούλη που βλέπει να βάλλονται τα «μονοκρατορικά του σχέδια» εκ των έσω.

Την «βρώμικη δουλειά» ανέλαβε –ως συνήθως- η αφοσιωμένη Ντίνα Νικολάκου που βγήκε με δημόσια ανακοίνωση και ξεφωνίζει τους αντιπεριφερειάρχες Αργολίδας (Χειβιδόπουλος), Αρκαδίας (Γιαννακούρας), Κορινθίας (Καλλίρης), Λακωνίας (Τζανετέα) και Μεσσηνίας (Αλειφέρη).

Οι χαρακτηρισμοί και η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί εναντίον τους, δημοσιοποιούν τις κρυφές σκέψεις του Περιφερειάρχη για τους αντιπεριφερειάρχες του. Ουσιαστικά, τους πετάει στα σκουπίδια, παραβλέποντας την προσωπική αξία και ιστορία ενός εκάστου και παραγνωρίζοντας τις μάχες που έδωσαν και τις ηθικές βλάβες που υπέστησαν, υπερασπιζόμενοι… τα μη επιδεχόμενα υπεράσπισης καμώματά του.

Τον κάλυψαν, στην παράλογη χρηματοδότηση της Πελοπόννησος ΑΕ με εκατομμύρια ευρώ και στην αδιαφανή διαχείριση των χρημάτων αυτών από τον ίδιο και τον έμμισθο έμπιστό του  διευθύνοντα σύμβουλο Κώστα Μπιτζή (Σκούρκο).

Τον κάλυψαν, στην εξωφρενική και υπερτιμολογημένη προσπάθειά του για να προχωρήσει η διαχείριση των σκουπιδιών με την ΤΕΡΝΑ, εις βάρος της τσέπης των πολιτών.

Τον κάλυψαν, ενώ βοούσε το σύμπαν, στην προώθηση της Τεχνικής Εταιρείας του αδελφού του (όπου τα παιδιά του ήταν μέτοχοι και συνεργάτες) στα δημόσια έργα της περιφέρειας με τρόπο που είναι ελεγκτέος.

Τον κάλυψαν, στην «μπαλαφάρα» της Μυθικής Πελοποννήσου και στην προσπάθεια να πνίξει κάθε φωνή κριτικής, με την μέθοδο του αποκλεισμού των άτακτων από τις δημοσιεύσεις της Περιφέρειας.

Τον κάλυψαν… τον κάλυψαν… τον κάλυψαν… και που δεν τον κάλυψαν!

Και τώρα… τώρα που βλέπουν ότι το σύστημα Τατούλη έφτασε στο τέλος του βίου του και προσπαθούν να βρουν τρόπο να εξαργυρώσουν ότι κατάφεραν τόσα χρόνια με ρουσφετάκια, ψιλοχρηματοδοτήσεις και κάποια χρήσιμα έργα, τους ξεφτιλίζει και τους μηδενίζει (δια στόματος Νικολάκου).

«Εκφράζουν έναν ακραίο και οπισθοδρομικό συντηρητισμό, υπαγορευμένο από τη βούληση προστασίας ίδιων συμφερόντων και διαφύλαξης της «θέσης» τους ή καλύτερα της τοποθέτησής τους» λέει η «alter ego» του Περιφερειάρχη. Προχωρά όμως ακόμη πιο πέρα και τους αποκαλεί διορισμένους «… ούτε έχουν εκλεγεί με σταυρό προτίμησης από τους πολίτες, ούτε έχουν προκύψει μέσα από συλλογικές διαδικασίες, αντίθετα έχουν διοριστεί επικεφαλής τοπικών ψηφοδελτίων», λέει η διορισμένη θεματική αντιπεριφερειάρχης εφαρμόζουσα την παροιμία που λέει πως «η καμήλα δεν βλέπει τις δικές της καμπούρες».

Δεν έγραψα το άρθρο αυτό για να υπερασπιστώ τους πέντε αντιπεριφερειάρχες, τους τρεις των οποίων δεν έχω σε καμία εκτίμηση. Ούτε για να αποκαλύψω την βαθειά περιφρόνηση που νοιώθει η αυλή της περιφέρειας γι’ αυτούς. Το έγραψα για να επαναλάβω ότι η παρουσία Τατούλη στην Περιφέρεια Πελοποννήσου έφτασε στο τέλος της (ο ίδιος μαζεύει έγγραφα και δίνει μάχες οπισθοφυλακών) και κυρίως για να διατυπώσω την άποψη ότι και οι πέντε, θα κάνουν γαργάρα τους χαρακτηρισμούς Νικολάκου και την άρνηση αποδοκιμασίας της από τον Πέτρο Τατούλη. Βλέπετε, ως συνεργάτες του τατούλη, τους έγινε συνήθεια πια, «να τους φτύνουν και αυτοί να νομίζουν ότι ψιχαλίζει».