γράφει ο Γιώργος
Τσιτώνας
Ο Παλαμήδης,
σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ήταν γιος του Ναύπλιου και της Κλυμένης (ή
της Ησιόνης ή της Φιλύρας), αδελφός του Οίακα και του Ναυσιμέδοντα από όπου και
οι σχετικοί όροι για την ναυσιπλοΐα. Φημιζόταν για την σοφία και την
επινοητικότητά του, και θεωρείται ο σημαντικότερος εφευρέτης της εποχής του και
όχι άδικα! Ενδεικτικά ο Διόδωρος Σικελιώτης (Ιστορική Βιβλιοθήκη), ο Ευριπίδης
(Στησίχορος), ο Φιλόστρατος (Βίος Απολλωνίου), ο Λουκιανός (Δίκη φωνηέντων), το
Λεξικό Σουίδα (στα λήμματα Κόριννος και Παλαμήδης), αναφέρουν ότι είναι ο
εφευρέτης του Ελληνικού Αλφάβητου! Ο Αθανάσιος Σταγειρίτης στο έργο του
“Ωγυγία” μάλιστα αναφέρει μια κόντρα Παλαμήδη -Οδυσσέα, για την δημιουργία -ανακάλυψη
εκ μέρους του.
Παλαμήδους,
του γράμματος “Υ”: “Όθεν έλεγεν ο Οδυσσεύς χλευαστικώς προς αυτόν να μην
καυχάται και επαίρεται επειδή ηύρε το Υ, διότι σχηματίζουσιν και αυτό οι
Γερανοί ιπτάμενοι. Όθεν ονόμαζαν τους Γερανούς, Όρνεα του Παλαμήδους! ”
Φανταστείτε μόνο το μέγεθος της Σοφίας του Αντρός αυτού, ο οποίος μαθήτευσε και
δίπλα στον Κένταυρο Χείρωνα! Επίσης του καταλογίζονται η ανακάλυψη της
ναυτιλίας, των φάρων, των μέτρων και των σταθμών, των νομισμάτων, καθώς και της
διαίρεσης του χρόνου σε ώρες, ημέρες και μήνες, αλλά και παιχνιδιών
(επιτραπέζιων και στρατηγημάτων) όπως το σκάκι, το οποίο ήταν συνέχεια της
Μήτρας, ανακαλύψεως επίσης του ιδίου! Τα παιχνίδια αυτά ονομάζονται και του
Παλαμήδους ή αθύρματα ή πεσσοί ή πεττοί, κύβοι κ.α. Το κάστρο του Παλαμηδίου
στο Ναύπλιο πήρε το όνομά του. Ήταν δηλαδή ο ορισμός του Πολυμήχανου,
Εφευρετικού και του Σοφού!!
Ο Όμηρος δεν
αναφέρει καθόλου τον Παλαμήδη στα δύο έπη του, ίσως για να μην αμαυρώσει την
φήμη του Οδυσσέα, η οποία τσαλακώνεται αρκετά στα υπόλοιπα μη Ομηρικά Έπη, τα
άγνωστα στους πολλούς, Κύκλια Έπη, τα οποία περιλαμβάνουν τα Κύπρια Έπη, την
Αιθιοπίς, την Μικρά Ιλιάς, Το Ιλίου Πέρσις και το Νόστοι. Τον Παλαμήδη
συναντούμε για πρώτη φορά στα Κύπρια Έπη, απ΄ όπου παρέλαβαν την ιστορία του
και τη διαμόρφωσαν ποικιλοτρόπως οι τραγικοί Αισχύλος και Ευριπίδης, όπως
φαίνεται από μερικά αποσπάσματα που έχουν σωθεί του Ναυπλίου και του Υγίνου
αντίστοιχα.
Ο Ξενοφών μαρτυρεί ότι ο Παλαμήδης τιμήθηκε,
μαζί με άλλους ήρωες, από τους θεούς και στην Απολογία Σωκράτους ρητά λέγει ότι
του είναι παρήγορη η συνάντηση με τον Παλαμήδη! τον οποίον εξυμνούν περισσότερο
από τον Οδυσσέα που τον θανάτωσαν άδικα. Οι σοφιστές τον θεωρούσαν υπόδειγμα
τους και είχαν εκμεταλλευτεί όλα όσα διηγούνταν γι΄αυτόν.
Παντού
εμφανίζεται ως ένας από τους σοφότερους Έλληνες, γι΄αυτό και υπάρχουν χαρακτηριστικές
παροιμιώδεις εκφράσεις, όπως Παλαμήδους εξεύρημα, Παλαμήδους σοφότερος και
Παλαμήδους βούλευμα.
Καλά όλα
αυτά, μα τι έκανε πια αυτός ο πραγματικά πολυτάλαντος Παλαμήδης ώστε να
επισύρει την μήνη του πολυμήχανου Οδυσσέα, να εμπλακεί σε διαμάχη μαζί του και
τελικά να λιθοβοληθεί ως προδότης;;
Ο Οδυσσέας
δεν ήθελε να πάει στον πόλεμο γιατί ο μάντης της Ιθάκης Αλιθέρσης είχε
προφητεύσει ότι αν πήγαινε στον πόλεμο, θα γύριζε μόνον ύστερα από είκοσι
χρόνια, ολομόναχος και αγνώριστος. Έτσι, προσποιούμενος τον τρελό, έζεψε στο
αλέτρι του ένα άλογο και ένα βόδι, φόρεσε μια σκούφια σαν εκείνη του Ηφαίστου
στο κεφάλι και άρχισε να ρίχνει στο αυλάκι αλάτι αντί για σπόρο. Ο Παλαμήδης
λοιπόν για να αποδείξει την ψεύτικη αυτή “τρέλα”, πήρε τον γιό του Οδυσσέα Τηλέμαχο,
βρέφος τότε, και τον έβαλε μέσα στο αυλάκι! Όπως ήταν αναμενόμενο φυσικά ο
Οδυσσέας σταμάτησε να υποκρίνεται τον τρελό και έβγαλε το παιδί του από το
αυλάκι πριν τον χτυπήσει το αλέτρι. Ο πολυμήχανος βρήκε τον μάστορά του λοιπόν,
και ήταν κάτι που δεν του συγχώρεσε ποτέ..! Όταν έφτασαν στην Τροία ο Παλαμήδης
σχεδίασε ένα οχυρό που θα προστάτευε το στρατό από τις επιθέσεις των Τρώων και
άρχισε να φροντίζει για τις ανάγκες του στρατεύματος, είχε σαν να λέμε σήμερα
την επιμελητεία. Χρόνια αργότερα και κατά την διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, ο
Παλαμήδης αντιλήφθηκε, ότι κάποια επιδημία λοιμού πλησίαζε τις ακτές της Μικράς
Ασίας. Απαγόρευσε αμέσως την αγορά κρεάτων και είπε στους στρατιώτες του να μη
χρησιμοποιούν τις στρατιωτικές τροφές. Φρόντισε δε όλοι να τρέφονται με ξηρούς
καρπούς, άγρια φρούτα και λαχανικά και όλοι υπάκουσαν, γιατί ότι έλεγε ο
Παλαμήδης το θεωρούσαν θεόσταλτο και με ισχύ χρησμού. Πράγματι η επιδημία που
προέβλεψε παρουσιάσθηκε πρωτίστως στις πόλεις του Ελλησπόντου, καθώς λένε, και μετά
ενέσκηψε και στο Ίλιον. Απ’ τους Έλληνες όμως δεν προσέβαλε σχεδόν κανέναν,
παρ’ όλο που είχαν το στρατόπεδό τους σε μολυσμένη περιοχή.» (Φιλόστρατος,
«Ηρωικά», παρ. 712.).
Κάποτε, οι
προμήθειες των Αχαιών λιγόστευαν επικίνδυνα, και ο Οδυσσέας ανέλαβε να φέρει
σιτάρι από την Θράκη, μα γύρισε άπρακτος. Ο Παλαμήδης τότε τον ειρωνεύτηκε, και
αφού του είπε ο Οδυσσέας πως ούτε εκείνος θα τα κατάφερνε καλύτερα, πήγε στη
Θράκη και γύρισε με μεγάλα φορτώματα σιταριού! Αυτό ήταν! Η αντίστροφη μέτρηση
είχε αρχίσει.. Ο Οδυσσέας πείθει τον Αγαμέμνονα ότι ο Παλαμήδης θα βοηθούσε τον
Αχιλλέα να γίνει Αρχιστράτηγος απειλώντας την θέση του, και άρα πρέπει να βγει
από την μέση..!
Εκμεταλλευόμενοι
την απουσία και των δυο, Αχιλλέα και Παλαμήδη, στην Λέσβο, αιχμαλωτίζουν έναν
Τρώα δούλο που μετέφερε χρήματα σε έναν σύμμαχο του Πρίαμου και τον αναγκάζουν
να γράψει ένα γράμμα που στάλθηκε τάχα από τον Πρίαμο στον Παλαμήδη. Το γράμμα
θα αποκάλυπτε ότι ο Παλαμήδης συνεργαζόταν με τον βασιλιά των Τρώων και θα
πρόδιδε τους Έλληνες με αντάλλαγμα ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Εξαγοράζουν έναν
από τους δούλους του Παλαμήδη και τοποθετούν το γράμμα αλλά και ποσότητα χρυσού κρυφά στη σκηνή του. Τότε μόνο και
αφού η παγίδα είχε πλέον στηθεί, κάλεσαν τον Παλαμήδη να επιστρέψει στη Τροία
και του αποκάλυψαν τις θεωρίες περί προδοσίας του. Έκπληκτος ο Παλαμήδης,
προσπάθησε να αποδείξει την αθωότητα του αλλά οι στρατιώτες του Αγαμέμνονα
βρήκαν τα αποδεικτικά στοιχεία μέσα στη σκηνή και τον οδήγησαν σε δίκη ενώπιον
των αρχηγών. Ύστερα από μια δραματική απολογία, ο Παλαμήδης, ένας από τους
σημαντικότερους ήρωες όπως είδαμε του Τρωικού Πολέμου -τον οποίο όμως ο Μέγας
Όμηρος καταδίκασε σχεδόν στην λήθη αφού δεν τον αναφέρει πουθενά!- λιθοβολείται
ως προδότης!!
Μέγας εφευρέτης, πάνσοφος,
πανεπιστήμων, είχε την τύχη όλων των Αρίστων Ελλήνων. Η καταραμένη διχόνοια,
χτύπησε και δω..
Ο Εθνικός μας Ποιητής μας την υπενθυμίζει
στον στίχο 147 του Εθνικού μας Ύμνου: “..η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η
δολερή, καθενός χαμογελάει, πάρτο, λέγοντας, και συ..”
Σε ένα
παράλληλο σύμπαν, με μια Ελληνική, Εθνική Κυβέρνηση, ο Παλαμήδης όπως και
μυριάδες άλλοι Άριστοι, περιμένουν καρτερικά να βγουν από την λήθη, αναμένουν
την δικαίωσή τους…
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου