Οι κουκουλοφόροι με το τενεκεδένιο μυαλό και ο ψυχωμένος Δήμαρχος που … δεν μασάει

γράφει ο Πολύδωρος Δάκογλου

Είχαν μάθει στους ψοφοδεείς πολιτικούς που φοβόντουσαν να θίξουν «το ιερό τέρας της αριστεροσύνης» και στους απολιτίκ Δημάρχους που ακολουθούσαν το βολικό δόγμα «η πολιτική έξω από τον Δήμο».

Αποτέλεσμα, 40 χρόνων εφαρμογής αυτής της πολιτικής, ήταν να θεσμοθετούν οι βουλευτές όλων των παρατάξεων συντάξεις αντιστασιακές σε αριστερούς, που τον καιρό της κατοχής ήταν μόλις 5 ετών. Ακόμα χειρότερα σε άλλους αριστερούς για υπηρεσίες που πρόσφεραν προς την πατρίδα όταν σκότωναν εκατοντάδες άμαχους γέρους, νήπια και εγκύους στο Μελιγαλά, στο Φενεό, στην Στιμάγκα στο Αγιονόρι, στο Αραχναίο και σε δεκάδες άλλα ματωμένα χωριά της ελληνικής επικράτειας. Ίδιοι και χειρότεροι με τους προηγούμενους που τόλμησαν (σε μικρότερη κλίμακα) να δώσουν τιμές και συντάξεις σε βεβαιωμένους συνεργάτες των Γερμανών ή των Βουλγάρων κατακτητών.

Έκαναν και το άλλο, τακτική που συνεχίζουν ακόμη να εφαρμόζουν. 

Μόλις εμφανιζόταν κάποιος που είχε τα κότσια να πει τα πράγματα με το όνομά τους και να μιλήσει για σφαγές και προδοσίες έπεφταν όλοι μαζί –από κάθε γωνιά της χώρας όπου ήταν ακροβολισμένοι- και τον έλουζαν με κάθε λογής χαρακτηρισμούς (όπως φασίστας, γερμανοτσολιάς, δούλος του κεφαλαίου, κήρυκας του μίσους, κ.α.), μέχρι να τον γονατίσουν και να τον περιθωριοποιήσουν από την πολιτική και την κοινωνία. Τον «έλειωναν» ηθικά με στόχο να απαλλαγούν από έναν Ηγέτη που θα μπορούσε να ξυπνήσει τον αποβλακωμένο από τη μάσα και την ηθική κατάπτωση λαό. Είχαν όμως και έναν ακόμη στόχο, ποιο ουσιαστικό. Να φοβίσουν κάθε επόμενο που θα σκεπτόταν να πει και αυτός τις αλήθειες που οι διαπλεκόμενοι δημοσιογράφοι και «πολιτιστικοί επιβήτορες» έθαβαν ή παραποιούσαν.

Το ίδιο επιχείρησαν να κάνουν και με τον Δήμαρχο Άργους Μυκηνών, Δημήτρη Καμπόσο. Έκαναν λάθος όμως στην επιλογή του υποψήφιου θύματος. Ο Καμπόσος δεν μασάει από τέτοια. Θα έλεγα ότι …«τους μασάει κάτι τέτοιους εθνομηδενιστές». Έτσι, διαβάσαμε σχόλια ανωνύμων εναντίον του, για όσα ο Καμπόσος είπε δημοσίως και επωνύμως. Ζήσαμε ένα μπαράζ λεκτικών επιθέσεων που εξαπέλυσαν ανωνύμως, κάποιοι κουκουλοφόροι, εναντίον ενός Δημάρχου που παλληκαρήσια, και χωρίς να μασάει τα λόγια του, είπε δημοσίως τις αλήθειες που ξεφτιλίζουν τις ηγεσίες της αριστεράς και κλονίζουν την άκριτη υποστήριξη των εθνομηδενιστικών απόψεων, όλων όσων υπηρετούν τα σχέδια των πατρώνων της παγκοσμιοποίησης.

Και τι είπε ο Καμπόσος; Είναι ψέματα πως το 1975 το ΚΚΕ σταμάτησε τις μαζικές εκδρομές της ΚΝΕ στην Σοβιετική Ένωση γιατί οι ΚΝΙτες έβλεπαν τις Ρωσίδες συντρόφισσες να ανοίγουν τα πόδια τους για ένα ζευγάρι νάυλον κάλτσες; Είναι ψέμα ότι η Ουκρανία όταν έπεσε το κομμουνιστικό καθεστώς, τροφοδότησε την Ευρώπη με εκατοντάδες «επί χρήμασι εκδιδόμενες»;  Είναι ψέμα ότι οι ψυχικά άρρωστοι υπασπιστές και εκλεκτοί του Άρη Βελουχιώτη έσφαζαν ανθρώπους με κονσερβοκούτια για να μη χαλάσουν σφαίρες ή για να ικανοποιήσουν τα φονικά τους ένστικτα; Είναι γιορτές μίσους η απόδοση της τιμής στα θύματα και όχι στους θύτες;

Ο καιρός των πολιτικών που «μασάνε τα λόγια τους» έχει περάσει. Τώρα η πλειοψηφία του εξαπατημένου και αφυπνιζόμενου (;) Λαού των Ελλήνων, ζητά Ηγέτες που να λένε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.

Γι’ αυτό ο Καμπόσος, επί δύο τετραετίες, ψηφίζεται από το 61% του Αργειακού Λαού. Γιατί δεν τους είπε ψέματα ποτέ. Γιατί δεν τους έκρυψε τα πιστεύω του. Γιατί παλεύει μαζί τους εναντίον του βρώμικου κλίματος της εποχής μας.

Και για να τελειώνω. Θέλει πολύ μεγάλο θράσος και τενεκεδένιο μυαλό για να αποκαλέσει κάποιος (και μάλιστα ανωνύμως) έναν Ηγέτη του 61% ως «Δήμαρχο του μίσους». Αν μη τι άλλο, ο κουκουλοφόρος αυτός θα έπρεπε να σεβαστεί την βούληση και την επιλογή ενός Λαού που ο Ηγέτης του τον ένωσε στην κοινή προσπάθεια ενάντια σε παράσιτα αυτού του είδους.