ΧΡΟΝΙΚΑ της ΤΡΙΠΟΛΗΣ: Το νέο πνευματικό δημιούργημα του Νίκου Γαργαλιώνη

Μετά από τρία χρόνια απουσίας από τον έντυπο λόγο, χωρίς όμως να έχει σταματήσει ούτε στιγμή την παρουσία του και την συνεισφορά του στην Αρκαδία και τον Πολιτισμό (διατηρεί δύο site, το www.odosarkadias.gr και το www.recital.gr), ο Νίκος Γαργαλιώνης, δημιουργός του μικρού εκδοτικού θαύματος που έφερε τον τίτλο ΟΔΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ επανήλθε «στον δρόμο του χαρτιού».

Την Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της γιορτής της Άλωσης, ο βραβευμένος εκδότης μας ξάφνιασε ευχάριστα κάνοντάς μας δώρο, το νέο του δημιούργημα. Το περιοδικό  «ΧΡΟΝΙΚΑ της ΤΡΙΠΟΛΗΣ”, που, διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ!

Είναι ένα 3μηνιαίο εποχικό περιοδικό, με μορφή που δεν θυμίζει τα «φρου φρου» των μοντέρνων εκδόσεων και με ύλη πλούσια και πρωτογενή, αντάξια του δημιουργού του. Στις 32 σελίδες του, μας προσφέρει ταξίδια του νου, στο παρελθόν της Τρίπολης και της Μαντινείας γενικότερα, θυμίζοντάς μας ανθρώπους και γεγονότα προηγούμενων χρόνων.

Θα ευχηθούμε στον ακατάβλητο Νίκο Γαργαλιώνη να έχει δύναμη και υγεία και, στα «ΧΡΟΝΙΚΑ της ΤΡΙΠΟΛΗΣ», μακροημέρευση:

Παραθέτουμε το κείμενο που έγραψε «προλογίζοντας την έκδοση»:

Νίκος Γαργαλιώνης

«Προλογίζοντας την έκδοση…

Αγαπητοί Συμπολίτες,

αναμφίβολα, τολμάμε με την παρούσα έκδοση–προσφορά της ΟΔΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑΣ· και τολμάμε διότι αυτούς τους δύσκολους καιρούς είναι πολυτέλεια… Κι όμως, κάτι τέτοια ρίσκα τώρα τα έχει ανάγκη ο κόσμος, σε καιρούς, οικονομικά, χαλεπούς… Μην ξεχνάμε, ότι οι πιο μεγάλοι Λογοτέχνες, Μουσικοί, Εικαστικοί… στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, αν διέπρεψαν με τα μνημειώδη έργα τους, αυτό έγινε σε δύσκολες εποχές με στερήσεις, κακουχίες…

Μετά την ανεπανάληπτη “χάρτινη” ΟΔΟ ΑΡΚΑΔΙΑΣ (Πρώτο βραβείο στην Ελλάδα το 2006 από το Υπουργείο Τύπου), τις δύο -επί καθημερινής βάσης- υφιστάμενες ηλεκτρονικές ιστοσελίδες μας www.odosarkadias.gr καιwww.recital.gr αλλά και τις έξι τοπικές εκδόσεις μας, από σήμερα -Φθινόπωρο 2016- επιχειρούμε να δρομολογήσουμε μια καινούργια “χάρτινη” έκδοση–προσφορά με τίτλο “ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ”. Είναι ένα εποχικό -3μηνιαίο- Περιοδικό που όμοιό του δεν έχει κυκλοφορήσει στην πόλη της ΤΡΙΠΟΛΗΣ και στην πάλαι ποτέ επαρχία ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ… αν και θα ‘πρεπε διότι Τρίπολη και Μαντινεία είναι αυτές… με Διοτίμα και Νεομάρτυρες, Τεγέα και Λεβίδι, Κολοκοτρώνη και Παπαναστασίου, Τσαρούχη και Γκάτσο, Άλωση και Βαλτέτσι, Καρυωτάκη και Συναδινό, Σέκερη και Μυστριώτη, Σαράι και Μοναστήρια, Μαντζούνη και Μαλλιαρόπουλο, Παξινού και Κούρο…

Η αλήθεια είναι, ότι ακροβατήσαμε ως προς τον τίτλο, αν θα ‘πρεπε δηλαδή να είναι “Χρονικά Τρίπολης” ή “Χρονικά Μαντινείας”…· στις συζητήσεις και ανάμεσά μας υπερίσχυσε ο τίτλος “ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ” με το εξής σκεπτικό:

Με το Νόμο “Καλλικράτη”, αυτοδιοικητικά, Τρίπολη και Μαντινεία είναι ένα και το αυτό· συμπίπτουν δηλ. τα όρια της Τρίπολης με αυτά της πάλαι ποτέ επαρχίας Μαντινείας…· σήμερα, οι κάτοικοι των χωριών και συνοικισμών της επαρχίας Μαντινείας λέγονται ΤΡΙΠΟΛΙΤΕΣ (Τριπολιτσιώτες) και μόνο αν θέλουμε να εξειδικεύουμε θα μπορούμε να τους αποκαλούμε Αλωνιστιώτες, Πικερνιώτες, Τσιπιανίτες… κατά το Κηφισιώτες, Πλακιώτες, Παγκρατιώτες… Για εμάς, πλέον, η Πιάνα, το Λουκά, η Βλαχοκερασιά, το Στενό, το Κεραστάρι… είναι ΠΡΟΑΣΤΙΑ της Τρίπολης… κάτι που πρέπει να υιοθετήσουν και οι Υπηρεσίες του Δήμου Τρίπολης! Φτάνει πια η “υποτίμηση” εν έτει 2016 με τα “χωριό, χωριάτες, χωρικοί…”. Άλλωστε, οι, εκτός Τρίπολης, Μαντινείς, κατά πολύ μεγάλο ποσοστό είναι διπλοκάτοικοι· έχουν σπίτι στο “χωριό” που γεννήθηκαν και σπίτι στην Τρίπολη όπου διαμένουν, εργάζονται, σπουδάζουν τα παιδιά τους… ενώ, ουδαμού υστερούν οι εκτός Τρίπολης έναντι των γηγενών· τουναντίον, θα λέγαμε… Και για να συνοψίζουμε, σήμερα: ΤΡΙΠΟΛΗ = ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ = ΤΡΙΠΟΛΗ!

Η κύρια ύλη του Περιοδικού, κατά βάση, θα έχει σχέση με το παρελθόν της “Καλλικρατικής” Τρίπολης, από γεννησιμιού της…· και για να γίνουμε πιο σαφείς, θα περιλαμβάνει “τα Χρονικά της επαρχίας Μαντινείας με πρωτεύουσα την Τρίπολη”…· ήτοι παλιά και νέα κείμενα, απόλυτα εξακριβωμένα και έγκυρα, από γραφτές και παραδοσιακές πηγές, υπεύθυνες προφορικές μαρτυρίες… σχέση έχοντα με την Ιστορία, Αρχαιολογία, Λαογραφία, τις Τέχνες και τα Γράμματα, τη ζωή των κατοίκων της Τρίπολης και των 100 περίπου προαστίων της -παλιές κοινότητες και συνοικισμοί…

Το ευχάριστο για τους Μαντινείς συμπολίτες μας, εκτός της κυκλοφορίας του Περιοδικού, θα είναι και το ΔΩΡΕΑΝ αφού, την σήμερον ημέραν, είναι δύσκολο ο άλλος να πληρώνει… κάτι που ενστερνιζόμαστε απόλυτα… Ναι· το Περιοδικό θα διανέμεται, δωρεάν, από διάφορα σημεία της Τρίπολης… Ας φροντίζουν οι ενδιαφερόμενοι να το αναζητούν, έγκαιρα, βασικά από το Γραφείο του Περιοδικού (Αγίου Δημητρίου 9, Τρίπολη) αλλά και από τα προκαθορισμένα σημεία…

Θα μου ‘πείτε το ΔΩΡΕΑΝ πώς, τι και πού κολλάει…

Για να εξηγηθούμε: κάθε φορά θα αναζητούμε χορηγούς μόνο για τη δαπάνη της έκδοσης· τα λοιπά λειτουργικά έξοδα θα καλύπτονται εξ’ ιδίων… από το μοναδικό μας έσοδο, που είναι η σύνταξη του Δημοσίου μετά 35 χρόνια στην Εκπαίδευση…! Και εννοείται, μέχρι όσο αντέξουμε γι’ αυτό και δεν υπογράφουμε κανένα συμβόλαιο… Το ευχάριστο, για εμάς είναι, ότι δεν θα ψαχνόμαστε αφού κατέχουμε το αντικείμενο -έχουμε δώσει πάμπολλα δείγματα ικανότητας κατά το παρελθόν…- τόσο απ’ άποψη ύλης όσο και από άποψη διαδικασίας έκδοσης…

Ίσως, οι συνηθισμένοι “κακοί” να αναρωτηθούν κατά το “μα, υπάρχουν βλάκες, την σήμερον ημέραν, που θα δουλεύουν άπειρες ώρες, αμισθί, και θα πληρώνουν κι από πάνω…”. “Βλάκες και γραφικοί” κατά τη δική τους εκτίμηση, ανέκαθεν, υπήρχαν· είναι οι περίφημοι ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ! Μην ξεχνάμε την “προσωπική εργασία” των κατοίκων για να έρθει το νερό στο χωριό! Μην ξεχνάμε την κατεστραμμένη Γερμανία που ανορθώθηκε σ’ ελάχιστα χρόνια με τους Γερμανούς να προσφέρουν δωρεάν στην πατρίδα δύο μεροκάματα εβδομαδιαίως! Και, ας το πάρουμε είδηση, πως “δεν κλέβουν όλοι”, “δεν τα παίρνουν όλοι”… Όλοι αυτοί “οι κακοί” αποτελούν έναν κόκκο της άμμου· της άμμου που είναι η συντριπτική πλειοψηφία του αγνού Ελληνικού λαού!

Τέλος πάντων, και για να μην ταλαιπωρείσθε, πώς, τι, πού και γιατί…: Διανύουμε την όγδοη δεκαετία της ζωής μας…· θα είναι χαρά μας, κατά πρώτο να είμαστε υγιείς και, κατά δεύτερο, είναι τιμή μας που μας δίνεται η ευκαιρία να εργαζόμαστε και να προσφέρουμε στα πνευματικά κοινά, ανιδιοτελώς· στα ΑΜΙΣΘΑ κοινά στα οποία είμαστε συνηθισμένοι να τα υπηρετούμε από μικρά παιδιά!

Προφανώς, και θα ειπωθεί, κυρίως από τους νέους, πως “το χαρτί πέθανε”… Πολύ σωστά· και για να το επεκτείνουμε, λέμε, ότι σε μια δεκαετία, και θα έχουμε ξεχάσει να γράφουμε, και δεν θα υπάρχει άνθρωπος που να διαβάζει από χαρτί…· γι’ αυτό και σκεφτήκαμε να κυκλοφορήσουμε διαδικτυακά…· όμως, προς ικανοποίηση των χιλιάδων αναγνωστών της ΟΔΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑΣ που, όπου και να εμφανιζόμασταν, μάς παραπονιούνταν “μας λείπει η εφημερίδα… εμείς δε διαβάζουμε στο κομπιούτερ… σκέψου κάτι…” προτιμήσαμε τη δαπανηρή “χάρτινη” έκδοση με τα κυριότερα κείμενα να περνούν και στις δύο δικτυακές ιστοσελίδες μας…

Όπως πολύ καλά εννοήσατε, η ύλη του περιοδικού “ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ” θ’ αποτελέσει ακόμη μία πηγή -ίσως τη σοβαρότερη και μοναδική- της έγκυρης ΙΣΤΟΡΙΑΣ της “Καλλικρατικής ΤΡΙΠΟΛΗΣ”, ανά τους αιώνες! Αυτό, ας το ενστερνιστούν η Μητρόπολη και ο Δήμος, η Αντιπεριφέρεια και ο Λαός της Μαντινείας… και ας υιοθετήσουν την προσπάθεια και ας τη στηρίξουν…!

Προς τούτο, αναζητούμε:

Συνεργάτες που αναλίσκονται πάνω σε θέματα που άπτονται του αντικειμένου μας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα…
Συμπολίτες που μπορούν να μας υποδείξουν πηγές απ’ όπου δυνάμεθα ν’ αντλήσουμε υλικό για το Περιοδικό (Συμβόλαια και Προικοσύμφωνα, Επιστολές και Έγγραφα, Απομνημονεύματα και Σημειώσεις, Φωτογραφίες και Καρτ-ποστάλ, βιβλία και ιστορικά και λοιπά τεκμήρια και κειμήλια…).
Χορηγούς για την, κάθε φορά, εκτύπωση…
Συμπαραστάτες στην όλη προσπάθεια…
Και τώρα, καλή ανάγνωση, καλή αρχή και καλό χειμώνα…

Ν.Α.Γ.

Υ.Γ.:

Επιθυμία μας θα ήταν να μπορούσαμε να παρουσιάσουμε ένα περιοδικό, αισθητικά και πρακτικά, άρτιο… με το εξώφυλλό του, το καλό χαρτί, την 4χρωμία του…· εδώ είναι, που, λέει “το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ ασθενεί”…
Για τους επιθυμούντες να το κρατήσουν…, και πριν το διάβασμα, στην τσάκιση χρειάζονται να καρφωθούν δυο συνδετήρες και μετά μ’ ένα χαρτοκόπτη να κοπούν τα φύλλα, ώστε να γίνει ένα “υποτυπώδες” περιοδικό που να μην διαλύεται…».