Στις 22
Σεπτεμβρίου ο Σύνδεσμός μας πραγματοποίησε μονοήμερη εκδρομή- προσκύνημα στην
καθαγιασμένη και ένδοξη περιοχή των Καλαβρύτων.
Δεν έχω το
χάρισμα ενός καταξιωμένου λογοτέχνη, για να μπορέσω επάξια να περιγράψω το
φθινοπωρινό πανόραμα της Καλαβρυτινής μάνας γης στο ανέβασμα του Βουραϊκού.
Κείνη την ώρα
παύεις να ενεργείς, σταματάς να συλλογάσαι, παρά μόνο βλέπεις και θαυμάζεις.
Θαυμάζεις με ορθάνοιχτα μάτια και στόμα τις ομορφιές, την άγρια φύση με τις
απρόσμενες
διαδοχικές εναλλαγές, τις γεμάτες ομορφιά και εκπλήξεις.
Προσκυνούμε
ευλαβικά την ιερή εικόνα στο Μέγα Σπήλαιο, ανάβουμε ευλαβικά το αγιοκέρι μας
στην Αγία Λαύρα και νιώθουμε μια ανατριχίλα να διαπερνά το «είναι» μας, όταν
σκεπτόμαστε πως
εκεί, στο ίδιο εκκλησάκι γονάτισαν μπροστά στην ωραία Πύλη οι πρώτοι της
περιοχής: Ζαΐμηδες, Φωτήλας, Πετμεζάς, Παπαφλέσσας και τόσοι άλλοι, για να
πάρουν
ευλογία από τον
Παλαιών Πατρών Γερμανό, να ασπαστούν το Λάβαρο- πρώτη ελληνική σημαία και να
δώσουν όρκο πίστης και θυσίας για τον Αγώνα.
Μετά τα βήματά
μας μας έφεραν στο κτήμα του Καπή, εκεί που τα γερμανικά θηρία, με τα πολυβόλα
τους θέρισαν στα στάχυα σταριού χίλιους τόσους άνδρες, από αμούστακα
βλαστάρια 16
ετών έως ηλικιωμένους 60 ετών.
Βούρκωσαν,
δάκρυσαν τα μάτια μας, όταν φθάσαμε στον τόπο του μαρτυρίου. Όλοι αναρωτηθήκαμε
«γιατί Θεέ μου;».
Η όλη εκδρομή
μας έκλεισε με απόλαυση των θαυμάτων των δημιουργημάτων της Ελληνικής Γης.
Αριστουργήματα απερίγραπτου κάλλους. Έργα τέχνης που η δημιουργία
τους κράτησε
εκατομμύρια χρόνια, σταγόνα τη σταγόνα. Σπήλαια Λιμνών και Σπήλαια Κάψα, σημεία
που αξίζει να επισκεφτεί κανείς.
Το μνημείο της
φωτογραφίας είναι η Αγία Λαύρα. Δείχνει ψηλά την Ελλάδα να ευλογεί, να
ευχαριστεί αυτούς που αγωνίστηκαν σκληρά, της έδωσαν τη Λευτεριά της και την
ύψωσαν στα ουράνια, έναν ρασοφόρο με το σταυρό ψηλά στο χέρι και έναν απλό
φουστανελοφόρο που κρατά ψηλά στο χέρι του το σπασμένο γιαταγάνι του.
Ό Πρόεδρος
Διδασκάλου Σωκράτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου