Σήμερα, είναι η εποχή που ολοκληρώνεται η μελέτη του Γενικού Χωρικού -Πολεοδομικού Σχεδίου (Γ.Π.Σ.) του Δήμου Ναυπλιέων. Σχεδιάζεται το ΝΑΥΠΛΙΟ της ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ και των ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ.
Ο Γενικός Πολεοδομικός και Χωροταξικός σχεδιασμός της πόλης γίνεται από μας, αυτή είναι η ευθύνη μας, αυτή είναι η σημαντικότερη απόφαση της 5ετίας της δημοτικής περιόδου.
Κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του Ναυπλίου
Τη 10ετία του 1960-70 για το Ναύπλιο ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις και σχεδιάστηκαν - υλοποιήθηκαν μεγάλες αναπτυξιακές επιλογές, που μέχρι σήμερα παίζουν σημαντικό λειτουργικό, αναπτυξιακό και οικονομικό ρόλο στην πόλη μας. Θα αναφέρω μερικές , σχετικές με το θέμα που θα αναπτύξω:
** Τότε προστατεύτηκε η παλιά πόλη ως αρχαιολογικός χώρος και ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, με υπουργική απόφαση του 1962.
** Τότε πέρασε στην κυριότητα του Δημοσίου και στη συνέχεια του Ε.Ο.Τ. η Καραθώνα με τις απαλλοτριώσεις αλλά και τα έργα που έγιναν (αμμώδης παραλία, κυματοθραύστες, οδοί πρόσβασης, δεξαμενή κ. α .).
** Τότε έγιναν οι τεράστιες σε όγκο επιχωματώσεις που δημιούργησαν τα δημόσια κτήματα της Κ.Ε.Δ. στο Ναύπλιο.
Αναφέρομαι στην περιοχή που αρχίζει από την οδό Μπουμπουλίνας στα νότια και φτάνει στα βόρεια μέχρι τη Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκεί που είναι η ΒΑ πλευρά του λιμένα – πέτρινος μόλος (μελλοντικά χώρος μαρίνας), δηλαδή μετώπου μήκους 600 μέτρων. Τα ανατολικά όρια της επιχωματωμένης περιοχής αυτής συμπεριλαμβάνουν το Κλειστό Γυμναστήριο, το Κολυμβητήριο, τις πολυκατοικίες που κτίστηκαν στο εκποιηθέν από την ΚΕΔ οικόπεδο το 2.000, τα δύο Γυμνάσια, την εκκλησία του Αγίου Αναστασίου, το χώρο της ΚΕΔ που έχει παραχωρηθεί στο Δήμο για ανέγερση Συνεδριακού Κέντρου (Σπάρτης). Στα δυτικά όρια της περιοχής δημιουργήθηκε η τότε χερσαία ζώνη του λιμένα (έφτανε μέχρι την προέκταση της οδού Πολυζωϊδη και λίγα μέτρα δυτικότερα από τις υπάρχουσες σήμερα σιδηροτροχιές του τρένου στο λιμάνι). Σε όλα αυτά τα εδαφικά τμήματα έφτανε η θάλασσα και γι’ αυτό τότε, μόνο δια της οδού Αμυμώνης υπήρχε η παραλιακή σύνδεση με Νέα Κίο και Μύλους.
** Τότε κατασκευάστηκε η σημερινή οδός Ναυπλίου – Νέας Κίου, από το κτήριο της Δ.Ε.Η. μέχρι τη γέφυρα Ραμαντάνι, επί μήκους 2 Χλμ μέχρι τα βόρεια τότε διοικητικά όρια του Δήμου Ναυπλιέων. Το πρώτο τμήμα μέχρι το πρατήριο καυσίμων Καλκούνου μήκους 800 μ. κατασκευάστηκε επί των επιχωματώσεων της ΚΕΔ, το επόμενο τμήμα μήκους 400 μ. μέχρι το κτήριο στέγασης της πρώην Νομαρχίας έγινε με διαπλάτυνση της οδού Αμυμώνης και το τρίτο τμήμα μήκους 800 μ. έγινε σε νέα χάραξη για να πάει ο δρόμος ευθεία, αφού ο παλιός ακολουθούσε πορεία δυτικότερα -παραλιακά και πέρασε μέσα από τις εκεί ιδιοκτησίες ιδιωτών.
** Τότε ξεκίνησε η διαδικασία μετεγκατάστασης του παλαιού σιδηροδρομικού σταθμού, η χάραξη νέας γραμμής στα βορειοδυτικά της πόλης και του τερματικού σταθμού στην ανατολική χερσαία ζώνη του λιμένα που δημιουργήθηκε.
Τα προκύψαντα τότε δημόσια κτήματα έτυχαν της αξιοποίησης τις επόμενες δεκαετίες με ανέγερση κτηρίων - εγκαταστάσεων δημόσιου χαρακτήρα, όπως Σχολεία, γυμναστήρια, κολυμβητήριο, εκκλησία, συνεδριακό κέντρο (έχει παραχωρηθεί στο δήμο έκταση), πλην μιας εκποίησης οικοπέδου το 2.000 σε ιδιώτη. Παραμένουν αρκετά ακόμη στην κυριότητα της ΚΕΔ, που πρέπει κι αυτά να καλύψουν δημόσιες και δημοτικού χαρακτήρα ανάγκες στο προσεχές χρονικό διάστημα. Επίσης τα κτήματα που βρίσκονται στη ζώνη λιμένα, δυτικά της οδού Ναυπλίου – Νέας Κίου, είτε παραχωρήθηκαν στο Λιμενικό Ταμείο, είτε αξιοποιήθηκαν ως χώροι πρασίνου, στάθμευσης και για τον τερματικό σταθμό του τρένου.
Αντικειμενικά βρίσκονται σήμερα σε μια κατάσταση που δεν ταιριάζει στο Ναύπλιο και αναφέρομαι στους χώρους πρασίνου - στάθμευσης, στο σταθμό του τρένου, στην εκεί αποτυχημένη ανάπλαση που έγινε προ 15ετίας, που αντί να γίνει πόλος έλξης των κατοίκων και των επισκεπτών έχει γίνει χώρος δυσφήμισης της τουριστικής μας πόλης, αφού από εκεί διέρχονται ή παρκάρουν οι χιλιάδες επισκέπτες της πόλης μας. Εκεί είναι η πρώτη τους εικόνα για την πόλη.
Η αξιοποίηση του θαλάσσιου μετώπου της νέας πόλης έφερε την προοπτική ανάπτυξης στην πόλη και στην Παλιά Πόλη. Χωρίς αυτή το Ναύπλιο θα είχε μείνει ελλιπές σε υποδομές και αναπτυξιακή προοπτική. Σίγουρα θα βρισκόταν σε χαμηλότερη κατηγορία ανάπτυξης και αξιολόγησης, αφού θα διέθετε περιορισμένο λιμάνι, ελάχιστους χώρους στάθμευσης, λιγότερο πράσινο, λιγότερες υποδομές σε Σχολεία, αθλητικές εγκαταστάσεις, δυσκολότερη προσέγγιση στην πόλη κ.λ.π.
Αυτό το θαλάσσιο – παραλιακό μέτωπο, που δημιουργήθηκε τότε, έδωσε την ώθηση να γίνουν στη συνέχεια από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς αρκετές παρεμβάσεις, όπως οι επεκτάσεις και οι εκβαθύνσεις του λιμένα.
Το μέχρι σήμερα ισχύον Γ.Π.Σ. του 1985 χάραξε τη στρατηγική και τους κατευθυντήριους άξονες ανάπτυξης της πόλης σε θέματα που βελτιώθηκαν μερικώς ή που δεν υλοποιήθηκαν για διάφορους λόγους κυρίως οικονομικούς ή έλλειψης αποφασιστικής διεκδίκησης.
Όλα αυτά, κοιτάζοντάς τα μετά από 50 χρόνια, αντιλαμβανόμαστε την τεράστια σημασία τους στην ανάπτυξη του Ναυπλίου, όπως το έχουμε σήμερα, αλλά και στις προοπτικές του. Αν δεν είχαν γίνει, σίγουρα η πόλη δεν θα διέθετε τα κτήρια δημόσια χαρακτήρα που προανέφερα, δεν θα είχε μεγάλους χώρους στάθμευσης, δεν θα είχε το λιμάνι που σήμερα διαθέτει και στις προοπτικές που ανοίγονται με τα εκτελούμενα έργα εκβάθυνσης αλλά και τη δημιουργίας μαρίνας. Τότε, αυτό ήταν επιβεβλημένο και έγινε.
Σήμερα, αυτό το χερσαίο τμήμα είναι μικρό για να υπηρετήσει το Ναύπλιο των επόμενων δεκαετιών και αυτό για δύο λόγους.
Πρώτον γιατί η ζώνη λιμένα καθίσταται πλέον αποκλειστική για τη λειτουργία του λιμένα τουριστικού και εμπορικού χαρακτήρα καθώς και των εκεί δραστηριοτήτων. Άλλωστε σημαντικοί χώροι σε έκταση στο λιμάνι δεσμεύτηκαν, ύστερα από το ISPS και τα μέτρα ασφαλείας λιμένων (Σχέδιο Ασφάλειας της Λιμενικής Εγκατάστασης ), με συνέπεια ο δημότης και ο επισκέπτης σε ελάχιστους χώρους θα έχουν προσβασιμότητα.
Δεύτερον γιατί σημαντικοί σε έκταση ελεύθεροι χώροι θα δεσμευτούν και στο επόμενο χερσαίο τμήμα από Μεγάλου Αλεξάνδρου –πέτρινο μόλο μέχρι τα κτήρια στέγασης της Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας (πρώην Νομαρχίας) -Γλυκειά, όπου θα μεταφερθεί ο τερματικός σταθμός του τρένου και θα χωροθετηθούν ο σταθμός μετεπιβίβασης του ΚΤΕΛ, ο νέος χώρος ταξί και οι χώροι στάθμευσης δημοτών -επισκεπτών. Υπάρχει λοιπόν το ερώτημα:
«Ναι στις νέες χωροθετήσεις για το λιμάνι και τη μαρίνα, αλλά …για το δημότη και τον επισκέπτη τι χωροθετείται και αυτό είναι επαρκές, λειτουργικό και ποιοτικό»; Η απάντηση, από την υπό διαμόρφωση κατάσταση, είναι σε βάρος του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος.
Μπορεί αυτό να αναστραφεί και από μειονέκτημα να γίνει πλεονέκτημα;
Σήμερα, είναι η εποχή που ολοκληρώνεται η μελέτη του Γενικού Χωρικού -Πολεοδομικού Σχεδίου (Γ.Π.Σ.) του Δήμου Ναυπλιέων. Σχεδιάζεται το ΝΑΥΠΛΙΟ της ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ και των ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ.
Το Ναύπλιο είναι τουριστική πόλη, θέλει τα ξενοδοχεία, το λιμάνι, το τρένο, τη μαρίνα, τους χώρους στάθμευσης, τις λοιπές κτηριακές υποδομές και εγκαταστάσεις που θα προβλεφτούν στο καταρτιζόμενο Master Plan του λιμένα. Το Ναύπλιο του 2020 – 2050 χρειάζεται μεγαλύτερο θαλάσσιο μέτωπο για να αναπνεύσει, να αναδειχτεί η πόλη, να υποστηριχθεί η παλιά και η νέα πόλη όπως σχεδιάζεται με τις νέες επεκτάσεις. Οι ανάγκες των κατοίκων της νέας πόλης θα καλύπτονται μερικώς στην πολεοδομική τους ενότητα. Απαιτείται ο νέος σχεδιασμός να συμπεριλάβει και ανάγκες γενικότερες της πόλης και των κατοίκων της που αφορούν το πράσινο, το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής, την υπαίθρια αναψυχή.
Όλες οι πόλεις προστατεύουν και αναδεικνύουν την παραλία τους. Βλέπε την Καλαμάτα, την Πάτρα, το Φαληρικό όρμο, το Ελληνικό -Άγιο Κοσμά, τη Θεσσαλονίκη με την πρόσφατη ανάπλαση της ανατολικής παραλίας, τη Λευκάδα, το Ρέθυμνο και αλλού.
Χρειάζεται η πόλη μας νέους χώρους στάθμευσης. Χρειάζεται χώρους πρασίνου, χώρους και διαδρομές περιπάτου, ποδηλατόδρομους, υπαίθριους χώρους συνάθροισης του κοινού και αθλητικούς χώρους (γήπεδα τένις, μπάσκετ, βόλεϊ, μίνι ποδοσφαίρου). Χρειάζεται οξυγόνο να αναπνεύσει η πόλη, ο δημότης, ο επισκέπτης και αυτό είναι αναγκαίο να γίνει σε αυτό το μέτωπο μετά το λιμάνι και τα κτήρια της μαρίνας, όποτε γίνει.
Στο πρώτο τμήμα, από Μπουμπουλίνας -Δ.Ε.Η μέχρι Μ. Αλεξάνδρου (με μήκος 600 μ) σχεδιάζεται το Master Plan του λιμένα με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις για Λιμεναρχείο, Τελωνείο, κτίρια της μαρίνας κ.λ.π.
Στο δεύτερο τμήμα, από Μ. Αλεξάνδρου -Γλυκειά (με μήκος 600 μ) σχεδιάζονται να γίνουν χώροι στάθμευσης, χώρος μετεπιβίβασης του ΚΤΕΛ, ο τερματικός σταθμός του τρένου. Αντιλαμβανόμεθα όλοι ότι οι απαραίτητες εγκαταστάσεις θα καταλάβουν και θα δεσμεύσουν τη μεγαλύτερη υπάρχουσα έκταση.
Το τρίτο τμήμα, Γλυκειά –Ραμαντάνη είναι η μέχρι σήμερα αδόμητη έκταση, (με μήκος 800 μ). Εκεί, μπορεί ο Δήμος να σχεδιάσει τη νέα παραλία του. Να αξιοποιήσει τη χερσαία έκταση και να εκμεταλλευτεί το μπροστά απ’ αυτή θαλάσσιο μέτωπο για πληθώρα δραστηριοτήτων. Από κολύμβηση μέχρι ναυταθλητικά αθλήματα, από θεραπευτικά μπάνια στα φύκια μέχρι τα φυσικά γήπεδα στην αμμώδη παραλία για αθλοπαιδιές.
Η παραλία αυτή είναι που θα δώσει νέο οξυγόνο στους δημότες και τη πόλη. Θα καλύψει τους ελεύθερους χώρους που χάνονται ή πρόκειται να χαθούν στα δύο πρώτα τμήματα. Θα ενισχύσει την προοπτική για την ανάπτυξή της πόλης και θα προσδώσει ποιοτικά χαρακτηριστικά τόσο προς τους πολίτες όσο και προς το περιβάλλον. Η εκεί αξιοποίηση και ανάπτυξη θα αποτελέσει μία θετική προοπτική και στους γειτνιάζοντες οικισμούς των παλαιών και των νέων εργατικών κατοικιών, που μέχρι σήμερα είναι ξεκομμένοι από την πόλη. Αυτονόητο είναι ότι η παραλιακή είσοδος θα αλλάξει όψη και θα κάνει το δημότη και τον επισκέπτη νοσταλγό να την περπατήσει, να αθληθεί, περάσει εκεί τον ελεύθερο χρόνο του, να δει μπροστά του το Ναύπλιο σαν πίνακα ζωγραφικής. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τους περιπάτους των μαθητών των σχολείων μας, αλλά μπορεί να γίνει προορισμός επισκέψεων και σχολείων γειτονικών δήμων. Η δυναμική της περιοχής είναι ανεξάντλητη.
Ένα τμήμα της εκεί έκτασης ανήκει στην ΚΕΔ και ένα άλλο σε ιδιοκτήτες, που η έκταση μπορεί εύκολα να περιέλθει στην κυριότητα του Δήμου. Η έκταση αυτή των 50 στρεμμάτων, όπως έχει καταγραφεί στο Κτηματολόγιο, είτε θα απαλλοτριωθεί είτε θα ανταλλαγεί από την εισφορά σε γη των ιδιοκτητών της περιοχής Γλυκειάς, που εντάσσεται στο σχέδιο πόλης, χωρίς ο Δήμος να δώσει ούτε 1 ευρώ.
Αυτή η έκταση, ενιαία, από την παλιά πόλη μέχρι το Ραμαντάνι, είναι η χρυσή παρακαταθήκη των σημερινών Ναυπλιέων στις επόμενες γενιές, για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Για να έχουμε ποιότητα ζωής και για να μπορεί η πόλη να έχει ουσιαστική προοπτική ανάπτυξης τις προσεχείς δεκαετίες.
Ο Δήμος έτσι αποκτά ένα ενιαίο παραθαλάσσιο μέτωπο 2 χιλιομέτρων και το αξιοποιεί προς το συμφέρον του και τις ανάγκες του, με ελάχιστα χρήματα για τη διαμόρφωσή του. Δεν υπάρχει δυνατότητα στο δήμο να πάει βορειότερα, αν και τα διοικητικά όρια μετά τον Καλλικράτη συμπεριλαμβάνουν και το θαλάσσιο μέτωπο 2 χλμ επιπλέον των πρώην δήμων Τίρυνθας και Μιδέας. Μετά το ρέμα Ραμαντάνι μέχρι το ΚΤΕΟ και το νέο Πέραμα είναι περιοχή προστατευόμενη, η γνωστή περιοχή 5 της ΖΟΕ «‘Αργους-Μιδέας». Το Ναύπλιο περιορίζεται αναπτυξιακά βόρεια ως το ρέμα Ραμαντάνι στα δικά του 2 χιλιόμετρα μήκους μετώπου, στον Αργολικό, για πάντα.
Διαφορετικά, αυτή η παραλιακή περιοχή του Ναυπλίου μέχρι τη Γλυκειά και το Ραμαντάνι, περιοχή που ανήκει διοικητικά στο Δήμο Ναυπλιέων από της ιδρύσεώς του, θα παραμείνει όπως μέχρι σήμερα την ξέρουμε, αναξιοποίητη και υποβαθμισμένη. Ίσως αν αδιαφορήσουμε να τη διαχειριστούν μονόπλευρα κάποιοι που την εποφθαλμιούν χρόνια για αλλότριους σκοπούς και σε βάρος του
Επισημαίνω τις προσπάθειες κάποιων που διαδίδουν τα τελευταία χρόνια ανακρίβειες και συγκεκριμένα ότι ο υγροβιότοπος φτάνει μέχρι και στο λιμάνι, αλλά και τις παρεμβάσεις τους προς συμβούλους για ύπαρξη θεσμοθετημένης προστατευόμενης περιοχής. Είναι ψευδές. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο τέτοιου χαρακτηρισμού από αρμόδιες υπηρεσίες. Η μόνη περιοχή στο δήμο Ναυπλιέων με χαρακτηρισμό Νatura 2000, που έχει και κωδικό GR2510003, είναι μικρή εδαφική έκταση του Παλαμηδίου και της Ακροναυπλίας. Αυτό και μόνον αυτό είναι δεσμευτικό για το Ναύπλιον. Στον ίδιο άξονα παραπληροφόρησης και οι φίλοι των πουλιών που μιλούν για ένταξη της περιοχής στη συνθήκη Ramsar και στους Σημαντικούς Τόπους Πουλιών, αποκρύβοντας την αλήθεια ότι η παραλιακή περιοχή Ναυπλίου -Νέας Κίου -Μύλων αλλά και η ευρύτερη περιοχή του κάμπου της Αργοναυπλίας δεν έχει κανένα επίσημα και με κωδικό χαρακτηρισμένο τόπο πουλιών. Φυσικά κανείς δεν είναι αντίθετος στην προστασία των πουλιών και γενικότερα του περιβάλλοντος. Υπάρχουν όμως τα κριτήρια. Αν πληρούνται τα κριτήρια οι περιοχές χαρακτηρίζονται και παίρνουν κωδικό. Χωρίς όμως να χάνεται το μέτρο, γιατί η υπερβολή οδηγεί στο άλλο άκρο και κάνει ζημιά στο περιβάλλον, τον τόπο και την κοινωνία.
Ο υπεύθυνος σχεδιασμός της Δημοτικής Αρχής είναι ο πιο σημαντικός. Οι αποφάσεις κρίσιμες. Οι ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται πάντα. Η λύση είναι στα χέρια της Δημοτικής Αρχής και των μελετητών. Οι αποφάσεις που θα πάρουν θα είναι ιστορικές. Θα αξιοποιήσουν την ευκαιρία προς όφελος του Δήμου και των Δημοτών ή θα περάσουν οδηγήσουν το Ναύπλιον να καταγραφεί ως «η μοναδική παραθαλάσσια πόλη που απεμπόλησε το πλεονέκτημά της»; Ο Γενικός Πολεοδομικός και Χωροταξικός σχεδιασμός της πόλης γίνεται από μας, από το Δήμο μας, αυτή είναι η ευθύνη μας, αυτή είναι η σημαντικότερη απόφαση της 5ετίας της δημοτικής περιόδου. Εμείς οφείλουμε να την οραματιστούμε, να τη σχεδιάσουμε, να την υποστηρίξουμε. Οι άλλοι, υπηρεσίες και κράτος, θα την ελέγξουν και θα την εγκρίνουν. Αν επιλέξουμε μια λύση υποβάθμισης, ως σχέδιο, δεν θα υπάρχουν προοπτικές. Αντίθετα, αν ως σχέδιο αξιολογήσουμε σωστά, η πόλη θα έχει την αναπτυξιακή προοπτική που ιστορικά δικαιούται να έχει.
Αναπλιώτης 3ης γενιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου