Οι ξεχασμένες εκλογές της 25ης Μαΐου

Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Με την προσοχή των Ελλήνων επικεντρωμένη στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, φαινόμαστε να ξεχνάμε ότι στις 25 Μαΐου θα ψηφίσουμε για την εκλογή και αποστολή στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο 21 Ελλήνων Ευρωβουλευτών.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων αγνοεί ότι θα εκλέξουμε 3 ευρωβουλευτές λιγότερους, από όσους μέχρι σήμερα. Επίσης αγνοούν ότι, η ψήφος τους (για πρώτη φορά) θα καθορίσει αποφασιστικά και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ούτε γνωρίζουν ότι, από την επόμενη φορά δεν θα ψηφίζουν το Ελληνικό κόμμα που προτιμάνε, οι βουλευτές του οποίου συμμετέχουν σε μια μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή ομάδα. Θα ψηφίζουμε κάποιο ευρωπαϊκό κόμμα που …(στην νομαρχία Ελλάδα) θα έχει ως υποψηφίους κάποιους «δικούς του» ευρωπαίους πολίτες. Δηλαδή κάτι ανάλογο με αυτό που γινόταν παλαιότερα, σε κάθε νομαρχία, όταν ψηφίζαμε αυτούς που είχαν το κομματικό χρίσμα.
Για πρώτη φορά θα μας δοθεί το δικαίωμα σταυροδοσίας και επιλογής των ευρωβουλευτών, μέσα από μια λίστα 21 κομματικά εκλεκτών υποψηφίων. Ένα δικαίωμα που μας το είχαν αρνηθεί, μέχρι σήμερα, γιατί η κάθε κομματική νομενγκλατούρα μέσω της λίστας προτεραιότητας επιβεβαίωνε την ισχύ της επί των οπαδών.


Οι 4 σταυροί που δικαιούμεθα να βάλουμε, επιλέγοντας όποιους εμείς θεωρούμε καταλληλότερους για να μας αντιπροσωπεύσουν, μας δημιουργούν και την ευθύνη της επιλογής.
Στις Ευρωεκλογές της 25^ης Μαΐου, με την ψήφο μας ή την άρνηση ψήφου, θα γίνουμε συνυπεύθυνοι για μια σειρά ζητημάτων:
- Οι ευρωβουλευτές μας θα υπερασπίζονται πρώτα την Ελλάδα και μετά την Ευρώπη;
- Οι ευρωβουλευτές μας θα διαμορφώνουν μια Ευρώπη των Εθνών και όχι μια Ευρώπη των μεταναστών;
- Οι ευρωβουλευτές μας θα αγωνίζονται για την αναγνώριση της συμβολής των Ελλήνων σ’ αυτό που αποκαλούμε Ευρωπαϊκό Πολιτισμό ή θα λειτουργούν ως άβουλα όργανα των διαφόρων εξωθεσμικών παραγόντων εις βάρος της Ελλάδας και του Ελληνισμού.

Οι Ευρωεκλογές της 25^ης Μαΐου είναι μια εκλογική μάχη που το πολιτικό σύστημα σκοπίμως υποβαθμίζει, με την ελλιπή πληροφόρηση των πολιτών για την αποστολή και την δράση των εκπροσώπων του στα κέντρα αποφάσεων του μέλλοντός μας.

Είναι μια εκλογική μάχη όπου τα κόμματα αποφεύγουν να μας πουν «ποια είναι η Ευρώπη που αρνούνται» ή «ποια είναι η Ευρώπη που επιθυμούν».
Είναι μια εκλογική μάχη όπου, κακώς (αλλά αναγκαία), οι πολίτες θα πάνε να ψηφίσουν αποδοκιμάζοντας τα μνημονιακά κόμματα ή επιδιώκοντας να κρατήσουν στη ζωή κομματικά κατεστημένα από τα οποία (δυστυχώς) δεν εννοούν να ξεκολλήσουν.