Το κράτος εξαπατά εργαζόμενους και συνταξιούχους

Γιώργος Γαβρήλος

Γιώργος Μανινής

Έρευνα: Κώστας  Πρώιμος

Δύο διακεκριμένοι δικηγόροι του Εφετείου Ναυπλίου, με εξειδίκευση στα εργατικά και ασφαλιστικά θέματα, συμμετέχοντας στην έρευνα της «Ενημέρωσης Πελοποννήσου», εκφράζουν απόψεις οι οποίες συγκλίνουν ότι «οι Πολίτες αδυνατούν, λόγω των μνημονίων, να διεκδικήσουν ή και να υπερασπιστούν τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματά τους».

Για «αποδόμηση των στοιχειωδών κανόνων του εργατικού δικαίου» και «Βουλγαροποίηση της Ελληνικής αγοράς εργασίας», κάνει λόγο ο κ. Γιώργος Γαβρήλος, επισημαίνοντας ότι  «η πολυνομία έφτασε σε τέτοιο βαθμό, που καθιστά αδύνατη την έγκαιρη ενημέρωση ακόμη και των αρμοδίων υπαλλήλων».
Ο κ. Γιώργος Μανινής, αναφέρει  πως «σκοπίμως προσπαθούν να τρελάνουν τον κόσμο» και ότι «οι ασφαλιζόμενοι, έχουν πέσει θύματα εξαπάτησης από το ίδιο το Κράτος». «Επικρατεί σύγχυση και πανικός στο χώρο των εργαζομένων» τονίζει ο κ. Μανινής σκιαγραφώντας έτσι την εικόνα της κοινωνίας.
Διαβάστε τις άκρως ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές τοποθετήσεις που έκαναν στην «Ενημέρωση Πελοποννήσου οι κ.κ. Γαβρήλος και Μανινής.



Ο διακεκριμένος Εργατολόγος, (από το Δήμο Ναυπλιέων) κ. Γιώργος Γαβρήλος μέσα από τις ακόλουθες δηλώσεις του, στην «Ενημέρωση Πελοποννήσου», αποδίδει την εικόνα της «αποκαθήλωσης» των εργασιακών σχέσεων που κυριαρχεί στις μέρες μας: «Είναι δεδομένη η μεγάλη αναστάτωση που έχει δημιουργηθεί στον ευρύτερο χώρο της εργασίας λόγω της οικονομικής κρίσης. Το δεύτερο Μνημόνιο σε συνδυασμό με το τρίτο, έχουν καταφέρει με την εφαρμογή τους, να «αποδομήσουν»  τους στοιχειώδης κανόνες του εργατικού δικαίου, καθώς και το  «δίχτυ προστασίας», που υπήρχε για τους εργαζομένους. Τα μείζονος σημασίας προβλήματα, που δημιουργούνται εφεξής, εστιάζονται σε μια σειρά από καταργήσεις,  και αλλοιώσεις κεκτημένων δικαιωμάτων, όλων των εργαζομένων όπως θα σας παραθέσω στην συνέχεια.
α) Κατώτατος νομοθετημένος μισθός στον ιδιωτικό τομέα που θα τεθεί σε ισχύ από 1^η Απρίλη του 2013, και η εκ των πραγμάτων κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων,
β) Κατάργηση του 13^ου και 14^ου μισθού στον Δημόσιο τομέα,
γ) Κατάργηση της 13^ης και 14^ης σύνταξης που εφαρμόζεται ήδη από 01-01-13,
δ) Διάλυση του ημερησίου ωραρίου εργασίας με αποσύνδεση των ωρών λειτουργίας των καταστημάτων,
ε) Εφαρμογή του συστήματος της εκ περιτροπής εργασίας,
στ) Μείωση της προσαύξησης για την υπερωριακή απασχόληση, μικρότερο χρονικό περιθώριο προειδοποίησης για τη καταγγελία σύμβασης με μειωμένη αποζημίωση στην απόλυση.
Είναι ξεκάθαρο, πως με συνοπτικές διαδικασίες, εξανεμίζονται δικαιώματα των εργαζομένων, οι οποίοι τα είχαν κατακτήσει με σκληρούς αγώνες, τα τελευταία πενήντα χρόνια. Αυτή η «νέα τάξη» πραγμάτων ουσιαστικά  σηματοδοτεί, την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την αποδυνάμωση του ρόλου  των Συνδικάτων, είτε των εργαζομένων είτε των εργοδοτών. Οδεύουμε προς ένα νομικό πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, που δεν έχει καμία σχέση με τα Ευρωπαϊκά κεκτημένα, αλλά και τις ρυθμίσεις που προβλέπονται από τις Διεθνείς συμβάσεις εργασίας. Περισσότερο συγκλίνει θα έλεγα, προς ένα νομικό περίβλημα, που εφαρμόζεται στις  Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Αυτό που συμβαίνει στα «εργασιακά χρονικά» της χώρας μας είναι πρωτόγνωρο.  Μοιάζει με το Δίκαιο των Ασιατικών χωρών, και των καθεστώτων του πρώην Ανατολικού μπλόκ, παρά με αυτό του Δυτικού Κόσμου, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς η «Βουλγαροποίηση» της Ελληνικής αγοράς εργασίας είναι «προ των πυλών». Άλλωστε στο τελευταίο Μνημόνιο, προβλέπεται ευθαρσώς η σύγκριση του δικού μας κράτους, με εκείνα που τώρα προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους, και να προσεγγίσουν τα «Ευρωπαϊκά κεκτημένα».
Θα ήθελα να επισημάνω ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα που προστίθεται στα όσα συμβαίνουν και επιβαρύνει την κατάσταση γενικότερα. Μας επισκέπτονται καθημερινά πολίτες που δεν γνωρίζουν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, επειδή κανείς από τους αρμοδίους των ασφαλιστικών φορέων δεν μπορεί να τους κατατοπίσει. Δυστυχώς δεν υπάρχει η δέουσα ενημέρωση. Παρατηρείται έντονα το φαινόμενο  οι ίδιοι οι υπάλληλοι των ασφαλιστικών ταμείων, να μην γνωρίζουν τις διατάξεις, αφενός λόγω της ανεπαρκούς ενημέρωσης από την κεντρική διοίκηση αλλά και αφετέρου, διότι οι σχετικές νομοθετικές διατάξεις ανανεώνονται σε φρενήρεις ρυθμούς. Επιπροσθέτως, η πολυνομία είναι σε τέτοιο βαθμό, που καθιστά αδύνατη την έγκαιρη ενημέρωση των αρμοδίων υπαλλήλων.»
Ο  έγκριτος Εργατολόγος (από τον Δήμο  Άργους Μυκηνών), κ. Γιώργος Μανινής, θέτει το ζήτημα της Αντισυνταγματικότητας, σε πολλές περιπτώσεις που το Κράτος παρεμβαίνει  κυρίως στα «εργασιακά δρώμενα»  με περισσή αναλγησία, υποστηρίζοντας  πως οι μηχανισμοί του,  κινούνται στα «όρια της Συνταγματικής νομιμότητας»: «Επικρατεί σύγχυση και πανικός στο χώρο των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, βομβαρδίζονται ανηλεώς με πληροφορίες από ειδικούς και αυτοαποκαλούμενους ειδικούς, που σκοπίμως προσπαθούν να τρελάνουν τον κόσμο.
Πολλοί ασφαλισμένοι, προσπαθούν όταν θεμελιώσουν το δικαίωμα συνταξιοδότησης, ή νομίζουν πως το έχουν θεμελιώσει, έχοντας ως  σύμβουλο την παραπληροφόρηση, που διαχέεται και από πολλά ΜΜΕ, να  συνταξιοδοτηθούν μια ώρα αρχύτερα, στην ύστατη προσπάθεια τους, να εξασφαλίσουν κάποια οφέλη. Αυτή η αγχώδης και βιαστική τακτική, συχνά οδηγεί σε λάθη. Ο πολίτης θα πρέπει, όταν  ο ίδιος οικονομικά δεν δύναται, να έχει άμεση πρόσβαση στον νομικό καθεστώς χωρίς να είναι υποχρεωμένος να πληρώνει δικηγόρο, προκειμένου να διεξαγάγει έρευνα και να λάβει έγκυρες και ασφαλείς ενημερωτικές απαντήσεις, για θέματα που αφορούν τις εργασιακές του σχέσεις. Επίσης,, υπάρχει πάντα, μια ομάδα πολιτών που δικαιούνται συνταξιοδότησης αλλά, λόγω του κυκεώνα  των συγκεχυμένων  πληροφοριών, δεν το ξέρουν. Θα πρέπει να απευθύνονται στα ασφαλιστικά τους ταμεία και να «πιέζουν» τους αρμοδίους υπαλλήλους, για την πιο λεπτομερή τους ενημέρωση. Βέβαια  θα πρέπει να επισημάνω, πως στην Περιφερειακή Ενότητα της Αργολίδας, οι υπάλληλοι των ασφαλιστικών φορέων, καταβάλλουν σημαντικές προσπάθειες τόσο για την δική τους, όσο και για την έγκυρη ενημέρωση των ασφαλιζομένων. Σε γενικές γραμμές, εκτιμώ πως οι ασφαλιζόμενοι, έχουν πέσει θύματα εξαπάτησης από το ίδιο το Κράτος. Απονέμονται  πλέον συντάξεις φτώχειας, οι οποίες καθιστούν την καθημερινή διαβίωση προβληματική. Δεν νομίζω πως τα άλλοτε ισχυρά φαινομενικά κοινωνικά συμβόλαια, που θεσπίστηκαν μεταξύ   Κράτους και πολιτών, απέβλεπαν στην σημερινή κατάσταση, ούτε και αποσκοπούσαν  π.χ  στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Διότι, αν και κάποιοι ισχυρίστηκαν πως «όλοι μαζί τα φάγαμε», στην πραγματικότητα,  οικονομικά ωφελημένη βγήκε μια μειοψηφία. Ο αποδέκτης των  αρνητικών συνεπειών, του συγκεκριμένου δόγματος περί συλλογικής ευθύνης,  είναι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων  πολιτών. Μάλλον εξαπατημένοι, πρέπει  να νιώθουν οι έλληνες εργαζόμενοι, από το ίδιο το Κράτος, καθώς είναι θεατές της κατάρρευσης, όλων εκείνων των εργασιακών δικαιωμάτων, που θεμελίωσαν και κατέκτησαν, με πολύ κόπο και σημαντικούς αγώνες, τις τελευταίες δεκαετίες.
Για εμένα προσωπικά, το πιο σημαντικό ζήτημα, εντοπίζεται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, διότι τίθενται θέματα Αντισυνταγματικότητας. Δεν γίνεται μονίμως κάποιοι, να διατείνονται πως στις εργασιακές αλλαγές,  «κινούνται στα όρια της Συνταγματικής νομιμότητας». Μάλλον, απώτερος στόχος, είναι η καταστρατήγησή της. Όπως Αντισυνταγματικές είναι  κατά την άποψη μου, και οι επιτάξεις εργασίας, που πραγματοποιούνται ολοένα και συχνότερα, τον τελευταίο καιρό. Δεν είναι δυνατόν,  να θεσπίζονται πράξεις νομοθετικού περιεχομένου σε τόσο κυρίαρχα ζητήματα όπως είναι τα εργασιακά, για να «περνάνε τάχιστα» και να μην δίνεται η δυνατότητα συζήτησής τους στην Βουλή, όπως γίνεται με τα υπόλοιπα Νομοσχέδια. Εδώ φαίνεται πως είναι «εκ του πονηρού». Θέλω να πιστεύω, πως ο ελληνικός λαός, χωρίς να είναι άμοιρος των ευθυνών του, παρά ταύτα, διαθέτει τις κρίσιμες ιστορικά στιγμές, την συλλογική σοφία ώστε να κινηθεί  προς την σωστή κατεύθυνση».