Εγώ φταίω, ο κερατάς και δαρμένος πολίτης;

Κύριε Σαμαρά, Βενιζέλε, Κουβέλη και Στουρνάρα.

Σας γράφω για να σας πω ότι είμαι ένας πολίτης που θέλει να πληρώσει το ακριβές ποσό για το χαράτσι που μας επιβάλατε.

Το ποσόν που μου αναλογεί, σύμφωνα με το νόμο σας, είναι 150 ευρώ. Εσείς όμως με τους άχρηστους υπαλλήλους σας ή με δόλο, μου χρεώνετε την μία φορά 300 ευρώ και την άλλη φορά 450 ευρώ. Ποιος φταίει; Φταίει ο Δήμος; Φταίει η ΔΕΗ; Φταίει η ΔΟΥ; Ποιος; Πάλι εγώ φταίω; Εγώ φταίω, ο κερατάς και δαρμένος πολίτης; Γιατί;

Αγόρασα ένα σπιτάκι, πριν λίγα χρόνια, με δάνειο από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Το σπίτι, είναι 76 τ.μ., παλαιότητας μεγαλύτερης των 45 ετών που βρίσκεται στις Παλαιές Εργατικές Κατοικίες. Σύμφωνα με τους κανόνες σας το χαράτσι είναι 150 ευρώ. Πως το βγάζετε 300 και 450 ευρώ; Τη μία φορά μου βγάλατε το χαράτσι με 76τ.μ. και τιμή ζώνης 1250! Γιατί; «Κάναμε λάθος» είπε ο Δήμος, «η τιμή ζώνης είναι 450 ευρώ». Αντί να διορθωθεί έρχεται ο επόμενος λογαριασμός και μας κάνει το σπίτι 152τ.μ. επί 450 ευρώ. Ρωτάμε την ΔΕΗ «Γιατί μας έκανε το σπίτι μας βίλλα των 152τ.μ.» και μας απαντά:

«Δεν φταίμε εμείς, φταίει ο Δήμος». Πάμε στον Δήμο και ρωτάμε: «Γιατί μας κάνατε το σπίτι 152τ.μ.». «Λάθος έκανε ο υπάλληλος», ήταν η απάντηση. Έρχεται ο επόμενος λογαριασμός, με 450 ευρώ χαράτσι και το βγάζει 152τ.μ. με 850 τιμή ζώνης. Άντε πάλι από την αρχή.

Πάμε στον Δήμο και ξαναρωτάμε. «Ξεκαθαρίστε μας πόσα είναι τα τ.μ. του σπιτιού μας και πόση η τιμή ζώνης»; «Έχετε δίκιο» μας λένε και μας δίνουν μια βεβαίωση ότι όντως το σπίτι είναι 76 τ.μ. και η τιμή ζώνης 450 ευρώ. Με βάση αυτή τη βεβαίωση, λοιπόν,  πρέπει να διορθώσουν το χαράτσι. Από δω και πέρα φταίει η Δ.Ο.Υ. που θέλει να κλέψει ή η κυβέρνηση. Γιατί περί κλοπής πρόκειται.

Μας είπαν ότι πρέπει να βάλουμε Δικηγόρο για να διεκδικήσει το αυτονόητο δίκιο μας.

Έχω αγανακτήσει.

Κλέφτες εσείς, δεν πληρώνουμε εμείς τα άδικα και δόλια χαράτσια σας. Θέλω να πληρώσω αλλά να είναι  το νόμιμο. Και σεις, κάποτε να γίνετε νόμιμοι και όχι να είσαστε λαμόγια εις βάρος μας.

Γιάννης Παμπόρης